e-posta: emre.ergenc@gmail.com

Mucizeye Yer Yok

Trabzonspor Basketbol takımı 14.hafta mücadelesinde Beşiktaş Milangaz ile İstanbul’da yaptığı mücadeleyi 85-57 kaybetti. Kadro kalitesi ve derinliği göz önüne alındığında basketbol severlerin beklediği bir yenilgi olabilir ancak takımın içinde bulunduğu korkak ruh halini yansıtması açısından hüzünlü bir yenilgi oldu.

Maçın öyküsü

Maça iyi başlayan taraf Beşiktaş’tı. Son haftaların formda oyuncusu Zoran Erceg, Beşiktaş adına en etkili isim olarak sayılar üretirken, ona Bonsu’da eşlik edince Beşiktaş hucümda pek de zorlanmadı. Can Akın ve Bonsu’nun ikili oyunlarla içeriden bulduğu sayılar, Trabzonspor pota altı savunması adına haftalardır bahsettiğimiz yardımlaşma eksikliğini bir kez daha gözler önüne serdi.

Trabzonspor cephesinde ise hucüm anlamında bir yenilik yoktu; Robinson, Gibson, Brown ve Polat ile sayılar bulmaya çalıştı. Başta tutuk kalsa da yavaş yavaş açıldı. Ancak daha ilk çeyreğin 3 dakikası geçmişti ki, Robinson 2 top kaybı yapmıştı bile. Tıpkı Brown gibi. Topu ne zaman Brown’a indirsek, kalan 4 oyuncu da 3lük çizgisinin gerisine geçip Brown’dan asist bekliyorlar. Zaman zaman bu pasları verebilen Brown, pas arası yapan defanslar yüzünden bolca da top kaybı yapıyor. Brown’ın bu kadar bol top kaybı yapmasının ana sebebi bu. (Bu maç 5 top kaybı, sezon ortalaması 3.2)

Bol top kaybı ve kötü şut yüzdemiz yüzünden (ilk çeyrekteki 0/8 üçlük attık) ilk çeyreği 18-12 önde kapatan Beşiktaş, ikinci çeyreğe de içerden bulduğu sayılarla başladı. Trabzonspor da içerden Brown, dışardan Randle ve Serhat’ın sayılarıyla cevap verdi ilk bölümlerde. Bu dakikalarda hakemlerin Beşiktaş lehine çaldığı kolay düdükleri mutlaka not etmek gerek. Bu çeyrekte alan savunmasını deneyen Halil hoca, çok boş şutlar verdiğimiz Hawkins’ın üçlükleri kaçırmasına sevinse de, Erceg’in bonus şutlarıyla alan savunmasını uzun süre sürdüremedi. Trabzonspor’da ise Kaan’ın gayretli oyunu da not edilmeli. Kolay sayıları kaçırdı ama çok kritik bir son saniye basketiyle takımın ivmesini korudu. Karşılıklı sayılarla geçen bu devrede acaba üst seviye bir takım olan Beşiktaş mı yumuşak oynuyor, yoksa takım savunmamızda bir düzelme mi var diye kendime sordum. Özellikle Randle’ın Hawkins’e vurduğu harika blok, ‘hadi çocuklar bu maçı alabiliriz’ dedirtse de, Beşiktaş tecrübesiyle skor bulmaya devam etti ve devreyi 36-27 önde kapatmayı başardı.

Sadece ilk yarıya bakarak bile şu yorumu yapabiliriz. Hücumda içerden oynayıp etkili olduğumuz anlarda, Brown’a destek vermesini beklediğimiz Randle ve Levent’in disariya dönük oyunları boyalı alan verimini düşürüyor. Bu sistem bizi hem içerde en az 30 dakika Brown’u kullanmaya ve yormaya, hem de hucümda topu Brown’a geçiremediğimizde çok çabuk şuta yönelmemize sebep oluyor. Bu da sete yerleşmeyen takımın geri koşmasını zorlaştırıyor ve hızlı hucüm şansları veriyoruz rakibe. Robinson ve Gibson topu yere vurup içeri penetre ettiklerinde, turnikeye gidebildikleri gibi dışarıya doğru paslar da verebiliyorlar. Bunu sıkça yapmayan takımımızda eller hemen şuta kalkıyor.(maç sonu üçlük yüzdemiz:6/23 = %26)

3.çeyrek Robinson’ın içeriye penetresi ve Brown’a yaptığı güzel asist sonucu basket faul kazanmamızla başladı. Bunları daha fazla yapmamız gerektiğini düşünürken, Gibson’ın aynı denemeleri asistten çok potaya doğru olunca top kayıplarına sebep oldu. Savunma anlamında özellikle 3.çeyreğin ilk 5 dakikasında umut verici işler yaptık, ancak Trabzonspor’un kronik maçın sonlarını oynayamama hastalığı o dakikadan sonra kendini hissettirdi. Beşiktaş Serhat Çetin ve Arroyo ile oyunu kontrolünde tutarken, Trabzonspor farkı kapatamadı. 55-43 yenik kapattığımız 3.çeyreğin son dakikaları korkulan sinyali vermekteydi.

Trabzonspor, 4. Çeyreğin ilk 1 dakikası içinde, skorun 61-43’e gelmesine engel olamayınca, maç idman havasına döndü. Disiplinden uzak hucümlar, ve kolay yenilen basketler farkın açılmasına sebep oldu. Bu periyotta Kerem’ın üçlüklerini görünce, ‘bunları maç kopmadan atsan ne güzel olacak Kerem’ diye iç geçirdik. Kalan dakikalarda her iki takımda gençlerini oyuna sürdü. Beşiktaşın gençleri, skoru hiç de zorlanmadan maç sonucu olan 85-57’e taşıdı.

Maçtan hatırda kalanlar

• Trabzonsporlu oyuncular maç seçiyorlar, kaybedeceklerine inandıkları için rahatlar sanki, teslim olmaya hazırlar
• Hakemlerin Trabzonspor’u hor gören ve ivme yakaladığımız anları kolaylıkla kesen kararları
• En çok süre alan ve topla oynayanlar olan yabancılarımızın bol top kayıpları (TS:19 –BJK:13)
• Robinson’ın savunduğu şutörlerin takır takır sayı atmaları
• Gibson’ın %17lik şut yüzdesi (toplam 12 şut kullanıp 2 isabet kaydetti)
• Randle’ın Halil hocaya forma benim mesajını vermesi
• Maç boyu Beşiktaş taraftarının takımını desteklemekten uzak tuhaf tezahüratları
Bugün Antalya BŞB, Bandırma Kırmızı karşısında kazandı ve galibiyet sayısını 3’e çıkardı. Düşme potasındaki en yakın rakibimiz olarak gördüğümüz Antalya, ortalama 80 sayı atarken, biz 69 sayı atıyoruz. Trabzonspor Basketbol takımı, giderek içinden çıkılması zor bir duruma sürükleniyor. Takviye bekleyen takım için, en önemli sorun bütçe. Maçlara gelerek protokolde gözükmeyi, rol çalmayı seven, parayı da devre arası transferlere saçan futbol yöneticileri, sıkıntılı dönemde ekstra destek konusunda soğuklar(sanki ceplerinden verecekler). Bakalım Trabzonspor Basketbol yönetimi, kendi yağında kavrularak nasıl bir transfer hamlesi yapacak.