Trabzonspor, her zamanki gibi bizleri kanser etmeye devam ediyor. Evimizde aldığımız Erdemir galibiyetinin ardından moralli gittiğimiz (yada bizim öyle sandığımız) Aliağa Petkim deplasmanından, sadece hoş bir İzmir rüzgarı alarak dönebildik ve ligde 4 galibiyetle uzun süredir bırakmadığımız 15.sıranın müdavimi olduk artık.

Maçın ilk periyodundan sonuna kadar üstün oynayan Aliağa Petkim, Trabzonspor’un da vasatın çok altında kaldığı bu günde rahat bir maç çıkardı. Daha ilk periyotta maç ‘ben gittim’ demişti aslında. Ne Aliağa’nın üçlüklerine, ne de pota altı hucümlarına çare bulabildik. Bu da yetmezmiş gibi, hücumda da resmen nal toplayan takımımız, maçın 14.dakikasında 22 sayı fark yemiş durumdaydı (37-15). Zaten ilk yarı da 20 sayı farkla 42-22 Aliağa lehine sonuçlanırken, takımımızın eski bel kemiği Gibson 14 dakika süre aldığı ilk yarıyı kullandığı 5 atışta da başarısız olarak sadece 1 asist istatistiği ile kapattı. Robinson, Polat, Kerem,Kalve gibi dış oyuncularımız da ne savunmada ne de hucümda ritimlerini bulamadılar.

3.çeyreğin başında  fark 15’e indiğinde, devamı gelir mi diye soran ‘iç sesime’, Erol Taş kahkahası atarak nayır dedim. Saolsun takımım da beni utandırmadı ve 3.çeyreğin bitmesine 2 dakika kala fark Aliağa lehine 27 sayıya ulaşmıştı (62-35).  O saatten sonra maç, bir idman havasında geçti ve maçı 87-72 Aliağa kazandı. İkinci yarinin istatisklerini yazmaya gerek bile görmüyorum, keza yenilgiyi kabullenmiş bir takımın çıkardığı kahramanlara değinmeye gerek yok. Elbette günün adamı 34 sayı 18 ribaunt ile Elton Brown’du ama kötü günün karlı çıkanı olması,  onu Fiat fabrikasındaki Ferrari yapmıyor.