Yazara e-posta gönder

Basketbol’da yangın büyüyor

Geçen hafta Trabzonspor-Efes Pilsen maçında idim.
Baştan sona izlediğim bu maçtan keyif almayı çok isterdim ama öyle olmadı.
Efes Pilsen, bizim eski İdmanocağı ya da İdmangücü ile oynasa bu kadar fark atamazdı diyorum.
Fark atsa bile, en azından caka atamazdı, hava atamazdı.
Ne o ya, bir ara maç 29-6 oldu…
İki takım da aynı ligde oynuyor,
Birisi çok güçlü olabilir, kadrosu da iyi olabilir, ama sizinde yüreğiniz olmalı.
Sonuçta, o takımı, sizin bütçeniz civarındaki Antalya Büyükşehir Belediyesi, İstanbul’da yenmiş.
Hem de, ne buhranlardan çıkmış o Antalya takımı,
Gerçi hala çıkamamış ya,
Koç’ları, Belek’teki otelcilerden uzun oyuncu istiyor,
İnşallah bizde seneye Balıkçılar yada fındıkçılardan oyun kurucu istemeyiz.
Yani anlayacağınız, uymadı beyler yaptığınız.
Bu, pazar günü çok net olarak ortaya çıktı.
Trabzonlu yenilse de mücadele eder, pes etmez, kaybetse de ezilmez, başı dik çıkar salondan
Bırakın maçın sonunda başının dik olmasını, daha maçın başında teslim olmuştu takım…
Trabzonspor gibi bir takımı, şeref tribününde kimse temsil etmedi.
Maçı mı seyredeyim, Şeref tribününde ki o teslimiyeti mi, bilemedim valla.
Başkan yok, ikinci Başkan kale arkasında, Genel Menajer onun yanında…
Hani bu takımın sahibi?
Nerede?
Niye kimsesiz bunlar ?
Belli ki Başkan’da pes etmiş, yada küsmüş…
Ama hepsinden önce bu takımdan sayın Sadri Şener ümidini kesmiş.
Tekrar takıma gelirsek,
Belli ki, Doğan Hakyemez, Alaattin Yakan’ı kafasından yavaş yavaş silmekte.
Bu hafta da takım mağlup olursa, bence Trabzonspor yoluna yeni bir koçla devam eder.
Üst üste dört mağlubiyet, koç değişikliği için yeterli mazeret, ülkemizde.
Hele hele Doğan Hakyemez gibi bir tecrübe için bulunmaz nimet.
Mersin maçına, Cem Akdağ, Çetin Yılmaz ya da Murat Özyer’den biri ile çıkılır diye düşünüyorum.
Doğru da olur, çünkü Alaattin Hoca, hem çok tecrübesiz hem de profesyonel anlamda çok eksik.
Hocamız belki yeni takımında yerli oyunculara değer verir, hatta gençleri kazanmayı aklına getirir,
Hatta hatta takımda, benim abi, bazılarının papaz dediği türden oyuncularla oynamayı düşünür.
Ama en önemlisi, bir koçun başkalarının sözleri ile tamamen hareket etmemesi gerektiğini öğrenir.
Ne o ya Trabzonspor’un yerli oyuncuları bu kadar mı yetersiz ?
İçlerin de lig tecrübesi olanlar var…
İçlerinde yüreği ile terinin son damlasına kadar mücadele edecekler de var…
Şimdi ben bunları Alaattin hoca göremiyor desem, onun teknik bilgisine! haksızlık etmiş olmaz mıyım ?
O yüzden diyorum ki, hocam gelsen bu hafta şu dışladığın yüreklilerle oyna,
Bir sürpriz yap otoriteni göster,adı ne olursa olsun mücadele etmeyenleri, yüreklilere tercih etme,
Yoksa ,Ersan İlyasova ve Oğuz Savaş’a antrenman yaptırmış olmanla övünmenin bir anlamı kalmıyor İsmet’lerin yüzüne bakmayınca.
Hangisi gerçek diye sormazlar mı adama.
Geçenlerde sevgili Nur Gencer abimiz yazısında çok güzel bir örnek vermiş,
1970 yılında Yugoslavya basketbolda dünya şampiyonu olmuş.
O zaman Yugoslavya Devlet Başkan’ı Yugoslavların efsane lideri Tito…
Tito, takımı makamında kabul etmiş.
Takımın koçuna dönerek, dileyin benden ne dilerseniz demiş, “ maddi manevi anlayacağınız”
Koç ise Tito’ya “ efendim ülkemizin gençleri basketbola çok yatkın sizden 35 bin pota, 100 bin basketbol topu istiyoruz” demiş.
Tito, şaşkın bakışlarla ve de övünerek yardımcısına dönerek. “hemen alın” demiş.
Potalar ve toplar, o dönemde bir hafta da özel uçaklarla getirilmiş.
İşte o potalarla, toplarla oynayanlar bugün sadece bizim değil, tüm dünyanın basketbolu ile onuyor, oynatıyorlar.
Bizler ise, iki galibiyetle televizyonlarda Milli forma ile pazarlık yapan oyuncu yetiştiriyoruz.
Trabzonspor-Efes Pilsen maçına tekrar dönersek,
Efes’in koçu Sırp, hem de başarılı ve genç bir hoca,
Böylesine rahat bir maçta dahi, ülkemizin Milli takımında oynayan üç sporcusuna birer dakika ara ile pozisyonları anlattı, kızdı, belki isyan etti ama sonra da motive etti.
Yani işini ciddiye aldı.
Bizim koç ise, o dakikalarda hala Serhat Buker’den intikam alma peşinde idi.
Anlayacağınız, ben o maçtan zevk almadım ama ders aldım. Günebakış