Ve aynı şehri düşünün, basketbol heyecanını günden güne yitiren, tabiri caizse kesesinden yemeye devam eden ve artık neredeyse heyecanından hiçbir eser kalmayan!

Ve o şehrin en ateşli taraftarı, koltuklarda zıplayıp takımını desteklemek yerine, alışkanlık haline gelen mağlubiyetler nedeniyle “böyle gelmiş, böyle gidecek” şarkısını söylemeye başlamış!

Son Antalya Bşb ve öncesi aldığı ağır mağlubiyetlerin yüküyle günden güne eriyen bir takım, işte böyle bir şehrin salonunda, eski heyecanından eser kalmayan ve neredeyse matem havasındaki bir taraftar topluluğu önünde oynadı Banvit karşılaşmasını.

Böyle bir tablo karşısında galibiyet zaten hayal idi. Basketbolcularımızda mağlubiyeti peşinen kabul etmiş olacaklar ki, Banvit’in agresif tam saha baskısı karşısında, 10-25 biten ilk periyot sonunda karşılaşmayı başlamadan kaybettiler.

Özellikle 1. Periyot Rasic’e yapılan baskı karşısında yarı sahamızdan top çıkarmakta zorlanırken, Snow’un oyun kurucu pozisyonundaki yetersizliği nedeniyle tüm yük Rasic’e kalınca bu oyuncumuz da oldukça yorulup yıprandı.

Takım kadrolarına, eşleşmelere baktığımız zaman; basketboldan birazcık anlayan birisi, Banvit’in zaafımız olan boyalı alanımızı zorlayacağını, bizim ise pota altında oldukça güçlü olan Banvit’e direneyemeceğimizi, tek şansımızın ise dış atışlardaki isabet oranlarımız olacağını rahatlıkla anlardı.

Öyle de oldu zaten. Biz, 28 kez 3 sayı çizgi gerisinden dış atış denerken, Banvit ise tam tersini yapıp,  boyalı alandan uzunlarıyla yüklenip pota altımızı delik deşik ettiler. Yaptıkları mükemmel savunmayla da boyalı alanlarına yaklaştırma dahi yaklaştırmayarak bizi sürekli zorlama dış atışlara yönettiler.

Trabzonspor’un Banvit maçı; gününde olmayan Ersin, kendi Trabzon’da olup ruhu Fransa’da kalan Obasohan ve kendisi adına takım hucüm setlerinin hiçbir önemi olmadığı için sürekli potayı döven Snow’un dış atışlarına kalınca, bu karşılaşmayı kazanması da haliyle mucize idi. Ali ve Rasic’in çabaları da yetmeyince bu mucize de gerçekleşmedi.

Kimse Snow’un 16 sayısına aldanmasın, bir takımın saf oyun kurucusunun ne kadar önemli olduğunu, Bir Alvin Snow’u, birde Barış Ermiş’i parkede izlerken anlamış olduk.

Karşılaşmanın bizim açımızdan akılda kalan güzel görüntüleri ise ; ilk kez gördüğümüz fast break’tan 2 hucüm ve 4 sayı bulmamız, Serhat’ın yaptığı top kaybı sonrası, potamıza topu bırakırken rakibine yaptığı müthiş bolkla hatasını telafi etmesi olmuştur.

Şimdi önümüzde çok kritik Erdemir karşılaşması var. Bu karşılaşma, takımın düşme stresini üzerinden atabilmesi açısından çok önemli. Eğer Erdemir maçı da kaybedilirse, durması gereken aşağıya doğru giden ivmenin zincirleri tamamen boşalabilir. Onun içindir ki, Erdemir maçı kesinlikle ama kesinlikle kazanılmalı. Erdemir bu hafta, geçen hafta bize fark atan Antalya Bşb takımını yenmeyi başardı. Hatırlatmakta fayda var.

Yaş ortalaması 30 olan bu takımın, bu şartlarda bırakın play off’u, kümede kalması büyük başarı. Kümede kalabilmesi için de acilen atletik saf bir oyun kurucuya ihtiyacı var.

Birde, Trabzonspor gibi büyük bir kulübe gelen, fakat zamanla antrenmana/maça gidecek servisi bile olmayan bir gerçekle yüzleşmesi gibi yaşadığı sıkıntılar nedeniyle, hafızalarındaki  “büyüklük” olgusu erezyona uğrayan oyuncuları toparlamak zordur. Basketbolumuzun geleceği adına öncelikle bu erezyonun onarılması lazım.

Bazı şeyleri düzeltemezsek, bir bölüm taraftarın söylediği  “böyle gelmiş, böyle gidecek” şarkısına tüm şehir, “arkası gelmez dertlerimin, bıktım illallah” diyerek eşlik eder ve noktayı koyar !